پیش از سوراخ کردن گوش با پد ضد عفونی کننده، پشت و جلوی ناحیه مورد نظر را تمیز و ضد عفونی می کنند.
محل مورد نظر را برای سوراخ شدن مشخص نموده و سپس تایید فرد را برای محل نشانه گذاری شده می گیرند.
بعد از آن میخ گوشواره درون کاست تفنگ قرار داده می شود.
ناحیه نشانه دار در محل مشخصی در تفنگ قرار گرفته و با کشیدن ماشه، گوشواره درون گوش قرار می گیرد.
سوراخ کردن گوش به وسیله یک سوزن:
گوش پیش از هر اقدامی باید استریل شود.
پس از تمیز شدن غضروف یا هر ناحیه از گوش، علامت گذاری انجام می گیرد.
سوزن مخصوص سوراخ کردن گوش، سوزنی تو خالی با قطر و ضخامت های مختلف است.
سوزن های 15 و یا 16 برای این نوع پیرسینگ مناسب تر هستند.
یک جسم سخت پشت گوش قرار گرفته و سوزن به درون گوش فرو می رود.
سپس گوشواره درون سوزن قرار داده شده و به داخل محل سوراخ هدایت می شود.
نکته: این سوزن ها نباید توسط افراد دیگر استفاده شوند (استفاده از یک سوزن برای چند نفر).
*ضد عفونی کردن سوزن و دست ها پیش از پیرسینگ اهمیت زیادی دارد.
سوزن را می توان با حرارت یا قرار دادن در آب جوش به مدت 5 تا 10 دقیقه، به خوبی ضد عفونی نمود.
سوراخ کردن گوش با دو سوزن:
در روش پیرسینگ با دو سوزن، ابتدا سوزن کوچک را به محل نشانه گذاری شده فرو می کنند.
در مرحله بعد در راستای سوزن کوچک، سوزن بزرگ و تو خالی را وارد گوش کرده و مانند روش بالا گوشواره را درون گوش قرار می دهند.
در این روش ها، گوشواره متصل شده به گوش تا گذرندان مدت زمان بهبودی نباید از گوش خارج شود.
نکته: برای انتخاب محل پیرسینگ، باید توجه کنید که پیرسینگ نسبت به سوراخ های دیگر باید کمی با فاصله انجام شود.
آیا پیرسینگ گوش دردناک است؟
آستانه درد در افراد متفاوت است.
اما در کل لحظه سوراخ شدن گوش کمی دردناک خواهد بود.
زیاد و کم بودن درد در نواحی مختلف گوش بر اساس میزان وجود رگ های عصبی، متفاوت است.
پزشک می تواند پیش از پیرسینگ گوش، از بی حس کننده های موضعی استفاده کند.
*استفاده از یخ نیز می تواند برای بی حس شدن موقت موثر باشد.
آیا پیرسینگ گوش عوارض دارد؟
هر پیرسینگی که در بدن انجام می شود، ممکن است عوارضی را نیز با خود به همراه داشته باشد.
عوارض نام برده در زیر، از شایع ترین عوارض گزارش شده در افراد هستند:
التهاب، قرمزی، تب، درد، ترشحات چرکی و تورم از عوارض احتمالی پس از پیرسینگ هستند.
برخی افراد به قطعات فلزی نصب شده در محل پیرسینگ آلرژی نشان می دهند.
ایجاد برجستگی و زخم در ناحیه پیرسینگ امکان دارد.
پاره شدن ناحیه سوراخ شده، که در این صورت ممکن است به درمان با بخیه یا مواردی مانند آن نیاز شود.
احتمال قطع عصب در برخی پیرسینگ ها وجود دارد.
سرطان در افرادی که با تحریک مزمن پوست به وسیله انجام پیرسینگ های متعدد و زیاد و استفاده از آویزهای با جنس های مختلف، بیشتر دیده می شود.
در صورت عفونت محل پیرسینگ در غضروف، درد شدید، مشکلات جدی و ترمیم طولانی مدت دیده می شود.
انتقال بیماری ها از طریق خون مانند هپاتیت های B و C، ایدز و کزاز در اثر استفاده از تجهیزات استریل نشده در محل های غیر معتبر و ناامن مانند مکان های ناشناس، مترو و … امکان پذیر است.
**نکته: عفونت ممکن است از بافت پیرسینگ شده خارج شود و به بافت های دیگر انتقال پیدا کند.
در مواردی، این عفونت به ریه و قلب نیز سرایت کرده است.
چه کسانی نباید پیرسینگ انجام دهند؟
افراد زیر نباید برای انجام پیرسینگ اقدام کنند:
کسانی که بیماری های خونی مانند هپاتیت، ایدز، هموفیلی و … دارند.
افرادی که پوست های بسیار حساسی دارند ( به عنوان مثال، امکان بروز حساسیت).
بانوانی که باردار هستند.
بانوانی که به نوزادان خود شیر می دهند (در صورت بروز عوارض، شیردهی مانع استفاده از برخی داروهای درمانی خواهد شد.).
افرادی که سابقه کلوئید دارند.
بهتر است افراد دارای بیماری دیابت نیز به دلیل امکان بروز عوارض، از انجام آن دوری کنند.
کدام قسمت از گوش را می توانیم سوراخ کنیم؟
پیرسینگ گوش در قسمت های به خصوصی از گوش قابل انجام است.
پیرسینگ های دائمی:
نرمه گوش:
این قسمت از گوش که از کودکی برای دختران سوراخ می شود، رایج ترین ناحیه برای پیرسینگ است.
درد پیرسینگ و عوارض ناشی از آن، در نرمه گوش از دیگر نقاط گوش کمتر است.
*امکان ایجاد دو یا چند سوراخ در این ناحیه وجود دارد.
پهنای نرمه:
سوراخ کردن نرمه گوش به صورت افقی انجام می شود.
سوزن یا دستگاه از سمت راست یا چپ نرمه وارد می شود و از سمت دیگر خارج می گردد.
لاله گوش:
قسمت میانه گوش در لبه را لاله گوش می نامند.
این قسمت به دلیل وجود عصب، ممکن است درد بیشتری نسبت به دیگرنقاط داشته باشد.
پیرسینگ در این ناحیه نیازمند مراقبت و توجه زیادی است.
زبانه گوش:
قسمت انتهایی گوش، ابتدای کانال گوش و چسبیده به صورت زبانه کوچک گوش است.
این قسمت در افراد مختلف دارای اندازه های متفاوتی است.
بر اساس اندازه این ناحیه، ضخامت، حالت و … ممکن است درد آن زیاد یا کم باشد.
زبانه بزرگ:
قسمت برآمده زیر زبانه گوش و بالای نرمه، زبانه بزرگ یا آنتی تراگوس نامیده می شود.
معمولا از حلقه های کوچک برای این قسمت از گوش استفاده می کنند.
قسمت حلزونی:
در قسمت غضروفی و روبروی کانال گوش یک فرو رفتگی وجود دارد.
پیرسینگ در این فرورفتگی دردناک است.
در این ناحیه بهتر است از ظریف ترین گوشواره های میخی استفاده شود.
پیچه:
خمیدگی بالای گوش پیچه نام دارد.
افراد زیادی تمایل دارند در این محل پیرسینگ انجام دهند.
این ناحیه به دلیل وجود عصب های کم، درد کمتر و زمان بهبود کوتاهی دارد.
سوراخ کردن پیچه می تواند شامل یک حلقه یا زنجیره ای از حلقه ها تا انتهای لاله گوش باشد.
پیرسینگ صنعتی:
اتصال یک گوشواره، معمولا به شکل میله از پیچه تا محدوده لاله گوش پیرسینگ صنعتی است.
غضروف داخلی:
داخلی ترین غضروف که در بالای ابتدای کانال گوش قرار دارد، غضروف داخلی است.
انجام پیرسینگ در این نقطه کمی حساس است.
پیرسینگ در غضروف داخلی با ابزاری خمیده و مخصوص انجام شده و به دیگر نقاط گوش آسیبی وارد نمی شود.
*مراقبت از این غضروف پس از پیرسینگ به دلیل ترشح چربی زیاد به دقت بالایی نیاز خواهد داشت.
پیرسینگ های موقتی
باید بدانید!
پیرسینگ کردن به صورت دائمی:
ممکن است موجب پشیمانی شود؛
مطابق مد نباشد؛
یک خواسته موقتی و گذرا باشد؛
ترس از بروز آلرژی، بیماری ها و … مانع خواسته افراد شود؛
در این صورت می توان از پیرسینگ های موقت استفاده کرد.
این پیرسینگ ها به صورت چسبی، مغناطیسی و میکرودرمال وجود دارند.
مراقبت های پس از پیرسینگ گوش کدامند؟
از جمله اقدامات مراقبتی مورد نیاز برای پیرسینگ گوشت عبارتست از:
استفاده از زیور آلات مناسب (عدم ایجاد حساسیت، سایز مناسب و توجه به سنگینی و سبکی به اندازه)
تسکین زخم ایجاد شده به وسیله دستگاه یا سوزن تا دو روز به وسیله پمادهای تجویز شده توسط پزشک
پوشاندن محل پیرسینگ در حمام برای عدم بروز عفونت
رعایت تمام نکات بهداشتی لازم و توصیه شده از سوی پزشکان
استفاده از رو بالشتی ریز بافت برای عدم درگیری گوشواره با بالشت
به علاوه، به دلیل امکان بروز عفونت در ناحیه پیرسینگ، می بایست پیش از هر اقدامی نکات ضروری زیر به دقت رعایت شود.
استفاده از وسایل استریل
انجام این عمل در محیطی تمیز و بدون میکروب
سوراخ کردن ناحیه به وسیله افراد متخصص و پزشکان
هزینه پیرسینگ گوش چقدر است؟
هزینه پیرسینگ گوش ممکن است برای درصد بالایی از افراد مهم باشد.
اما به دلیل انتقال بیماری ها و نحوه انجام پیرسینگ به صورت تخصصی یا غیر تخصصی و مواردی از این قبیل، توصیه می شود که به انتخاب مرکز معتبر بیشتر از هزینه توجه گردد.
پیرسینگ گوش یک فرایند تزئینی است که در آن سوراخ‌های کوچکی در گوش ایجاد می‌شود تا بتوان جواهرات مختلفی مانند گوشواره‌ها، خوشه‌ها و حلقه‌های گوش را در آن جا داد.
این کار بر روی محل‌های مختلفی از گوش قابل انجام است، ازجمله: پیرسینگ لوب، میانگوش، تراگوس و لاله گوش.
دوره بهبودی پیرسینگ لاله گوش چقدر زمان می‌برد؟
دوره بهبودی پیرسینگ لاله گوش معمولاً بین 4 تا 6 ماه طول می‌کشد، اما این زمان می‌تواند در افراد مختلف، متفاوت باشد.
عوامل مختلفی مانند سلامت پوست فرد، رعایت بهداشت و مراقبت‌های مناسب، عدم دست زدن به پیرسینگ و استفاده از جواهرات مناسب بر این روند تأثیر دارند.
پیرسینگ گوش در چه سنی مناسب است؟
پیرسینگ گوش می‌تواند در سنین مختلف انجام شود، اما بهترین سن برای این کار بین ۱۰ تا ۱۶ سالگی است.
در این محدوده سنی، گوش‌ها رشد کرده‌اند و می‌توان با احتیاط و بهداشت کامل اقدام به پیرسینگ کرد.
پیرسینگ گوش در سنین کودکی و نوزادی نیز امکان‌پذیر است، اما نیاز به مراقبت بیشتری دارد.
آیا پیرسینگ دردناک است؟
بله، پیرسینگ به طور معمول دردناک است.
میزان درد به محل پیرسینگ، تجربه و مهارت فرد انجام دهنده پیرسینگ، سن فرد و آمادگی فرد بستگی دارد.
برای کاهش درد، استفاده از کرم‌های بی‌حس‌کننده و گرفتن اسپری یخ بر روی محل پیرسینگ توصیه می‌شود.
اغلب درد پیرسینگ فقط چند ثانیه طول می‌کشد.
عوارض پیرسینگ کردن گوش چیست؟
انجام پیرسینگ گوش می‌تواند با عوارض مختلفی همراه باشد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: عفونت، واکنش آلرژیک، ندول یا تشکیل بافت اضافی. این واکنش‌ها می‌تواند به‌صورت قرمزی، تورم، خارش و … ظاهر شود.
نکات مربوط به مراقبت بعد از پیرسینگ گوش چیست؟
بعد از انجام پیرسینگ گوش، رعایت نکات مراقبتی بسیار مهم است.
برخی از مهم‌ترین نکات مراقبتی عبارت‌اند از: شستشوی منظم محل پیرسینگ روزی 2-1 بار با محلول نمکی یا محلول آنتی‌سپتیک مخصوص، عدم لمس یا دست‌کاری محل پیرسینگ، استفاده از جواهرات مناسب و اجتناب از استحمام یا شنا در آب‌های عمومی.
در صورت بروز عوارض بعد از پیرسینگ گوش چه باید کرد؟
در صورت بروز هرگونه عوارض مانند قرمزی، تورم یا درد، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
رعایت نکات مربوط به مراقبت بعد از پیرسینگ به‌طور منظم، به التیام سریع‌تر محل پیرسینگ و پیشگیری از عوارض کمک خواهد کرد.
پیرسینگ گوش برای چه کسانی مناسب نیست؟
پیرسینگ گوش برای افرادی که به هر دلیلی سلامت پوست و سیستم ایمنی ضعیف دارند، مناسب نیست.
چند مورد از افرادی که باید از انجام آن اجتناب کنند عبارت‌اند از:
افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی یا عفونی: مانند اگزما، پسوریازیس، عفونت‌های قارچی یا باکتریایی
افراد مبتلا به اختلالات خونی یا اختلالات انعقادی: مانند هموفیلی، اختلالات پلاکت‌ها و…
افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف: مانند بیماران سرطانی تحت درمان یا پس از پیوند اندام
بهترین قسمت برای پیرسینگ گوش کدام است؟
برای پیرسینگ گوش، بهترین ناحیه لوبول (قسمت پایین گوش) است. این معمول‌ترین و ایمن‌ترین ناحیه برای پیرسینگ است.
لوبول معمولاً بهتر التیام می‌یابد و کمتر دچار مشکلات می‌شود.
بقیه نقاط گوش کمی نازک‌تر و حساس‌تر است و ممکن است التیام آن کمی طولانی‌تر باشد و یا مشکلاتی را ایجاد کند.
6 پاسخ
پیرسینگ گوش و لاله گوش چه تفاوتی دارند؟
پیرسینگ گوش معمولاً در نرمه گوش انجام می‌شود، در حالی که پیرسینگ لاله گوش در قسمت بالایی و غضروفی گوش انجام می‌گیرد.
آیا پیرسینگ لاله گوش دردناک‌تر است؟
بله، چون لاله گوش غضروفی است، پیرسینگ در این ناحیه ممکن است کمی دردناک‌تر و زمان بهبود آن طولانی‌تر باشد.
چه مراقبت‌هایی پس از پیرسینگ گوش و لاله گوش لازم است؟
شستشوی روزانه با محلول نمکی و پرهیز از دست زدن به پیرسینگ با دست‌های آلوده برای جلوگیری از عفونت ضروری است.